Pięćdziesiąta rocznica śmierci patrona naszej szkoły Eugeniusza Kwiatkowskiego

Eugeniusz Kwiatkowski
30 XII 1888 – 22 VIII 1974

Dlaczego Eugeniusz Kwiatkowski?
Po pierwsze dlatego, że dzisiaj takich nie ma, a byłoby dobrze gdyby byli – fachowi, kompetentni ludzie przemysłu, z pełną znajomością gospodarki światowej i wyobraźnią wybiegającą poza opłotki teraźniejszości.
Po drugie, że trzeba znać swoich największych, nie tylko najmocniejszych w piórze, w gębie czy w szabli, ale takich, którzy decydują o nowoczesności lub zacofaniu krajów i narodów.
Po trzecie dlatego, że ludzie przemysłu rzadko władają sprawnie piórem i rzadko wyrastają do miary intelektualnych czy duchowych przywódców narodu, a Eugeniusz Kwiatkowski to właśnie potrafił.
Dla programu Eugeniusz Kwiatkowski – Wielki Gospodarz napisał Stanisław Bratkowski – dziennikarz, publicysta i pisarz.

Eugeniusz Kwiatkowski uosabia największe osiągnięcia gospodarcze Polski, która odrodziła się po ponad wiekowej niewoli w 1918 r. Dzięki jego wiedzy i umiejętnościom mogły być realizowane takie projekty jak:

1. budowa miasta i portu GDYNIA, floty handlowej,
2. uratowanie i rozwój polskiego przemysłu chemicznego – Chorzów i Mościce,
3. COP – Centralny Okręg Przemysłowy, którego częścią był Lublin i Lubelszczyzna,
4. rozwój Warszawskiego Okręgu Przemysłowego,
5. patronat nad Targami Poznańskimi – Powszechną Wystawą Krajową oraz Targami Wschodnimi we Lwowie,
6. kierownictwo nad opracowaniem 4-letniego planu inwestycyjnego,
7. po II wojnie światowej krótko kierownictwo nad odbudową przyznanego Polsce Wybrzeża.

Wiele tych miejscowości i zakładów, oczywiście w obecnym stanie, funkcjonuje do dzisiaj. Dzięki Kwiatkowskiemu Polska wygrała bitwę o niezależność.

W Lublinie
Inżynier chemik, absolwent politechniki w Monachium, Eugeniusz Kwiatkowski swoją pierwszą pracę rozpoczął w 1913 roku jako kierownik ruchu i zastępca dyrektora w Zakładzie Gazowym Anastazy Lubomił Suligowski i Spółka, której dyrektorem był inż. Feliks Bańkowski. Kwiatkowski przepracował tu trzy lata. W 1922 roku zakład został przekazany miastu Lublin, obecnie w tym miejscu znajduje  się autobusowy Dworzec Metropolitalny. W Lublinie Kwiatkowski wszedł w kontakt z ukrywającymi się w konspiracji członkami antyrosyjskiej organizacji „Zet”. Z jego pomocą „zetowcy” pozyskali duży lokal i w nim, pod szyldem Czytelni Mieszczańskiej, mogli prowadzić swoją działalność. Atmosfera po wkroczeniu w 1916 roku do Lublina wojsk Austrii, a wraz z nimi Legionów, spowodowała, że po  uregulowaniu spraw w gazowni, wstąpił do nich także Eugeniusz Kwiatkowski. Jako wicepremier i minister skarbu zaczął Eugeniusz Kwiatkowski wdrażać i nadzorować budowę Centralnego Okręgu Przemysłowego. Lublin i Lubelszczyzna znalazły się w regionie B – aprowizacyjnym (obejmował 10 powiatów z województwa lubelskiego: chełmski, hrubieszowski, krasnostawski, lubartowski, lubelski, puławski, tomaszowski, włodawski, zamojski i miasto Lublin). W Lublinie między innymi rozpoczęto na Tatarach budowę fabryki samochodów ciężarowych na licencji Chevroleta i zmodernizowano istniejącą fabrykę samolotów.

Program TO MÓJ LUBLIN: Dorota i Benon Bujnowscy