Eugeniusz Kwiatkowski (1888–1974)

Menedżer II Rzeczypospolitej, kompetentny człowiek przemysłu ze znajomością gospodarki światowej, wicepremier, minister skarbu oraz przemysłu i handlu. Opierał swoją działalność publiczną na głębokich zasadach moralnych. W swych, uwieńczonych sukcesami dążeniach do pomnożenia stanu posiadania Polski, wytrwale i konsekwentnie angażował swą wielką wiedzę inżyniera, ekonomisty i organizatora zbiorowego wysiłku. Wybitne cechy i umiejętności przywódcze łączył z osobistą skromnością i szacunkiem dla ludzi, niezależnie od stanowiska czy pozycji społecznej. Jak w swoim pięknym eseju napisał profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego Andrzej Romanowski: „W tysiącletniej historii polskiej gospodarki nikt nigdy nie dokonał tak wiele i tak mądrze w czasie tak krótkim”. W latach 1926-1930 Eugeniusz Kwiatkowski, jako minister przemysłu i handlu, opracował Trzyletni Program Stabilizacyjny. Ponadto nadzorował budowę portu i miasta Gdyni, będącej najważniejszym portem II Rzeczypospolitej. Od października 1935 r. do września 1939 r. Eugeniusz Kwiatkowski był wicepremierem do spraw gospodarki i ministrem skarbu. W tym czasie czuwał nad realizacją wielkiego zadania gospodarczego i obronnego nakreślonego w uchwale sejmowej, jakim był Centralny Okręg Przemysłowy. Jest on modelowym przykładem racjonalnej polityki rozwoju, obejmującej rozbudowę infrastruktury komunikacyjnej i energetycznej. Po II wojnie światowej Eugeniusz Kwiatkowski był delegatem rządu ds. odbudowy gospodarki Wybrzeża. Wówczas – w pewnym stopniu i przez krótki czas były kontynuowane jego przedwojenne zamierzenia. Z powodów politycznych został w Polsce Ludowej odsunięty od pełnienia funkcji gospodarczych. Jak również zakazano mu osiedlać się na wybrzeżu. Umarł w zapomnieniu, przeżywszy ostatnie ćwierć wieku w gościnnym dla niego Krakowie.